โดนอาจารย์คอมเม้นงานแล้วเราเถียงๆกลับไปเยอะเพราะแอบโมโหทำอะไรไปก็ปัดตกแล้วจารก็ชอบพูดนอกเรื่องแต่เราผิดจริงแบบเถียงละจารก็ทักเลยว่าที่คอมเม้นก็คือพยายามช่วยอยู่แต่อดโมโหไม่ได้

ละก็เก็บมานั่งคิดมากจารคอมเม้นงานเพื่อนชิวๆตลกๆกันทั้งนั้นเราเครียดไรวะ

ในสังคมถ้าใครควบคุมอารมณ์ไม่ได้ก่อน = แพ้ ลองตอแหลอดทนอยู่บ้าง ฟังเอาแต่ข้อคิดดีๆอะไรที่ไม่เป็นประโยชน์ ยิ้มเข้าสังคมไป

อดทนดูบ้าง*

เข้าใจมากเห็ดปกติก็ทำงั้นฮึบแล้วยิ้มสู้แต่รอบนี้แม่งไม่ไหวจริง

อดทนแต่คอมเม้นมาแบบน้ำ80เนื้อ20มันน่าโมโหอดหลับอดนอนทำมา

มีวิธีดีๆมั้ย

เข้าใจ แต่สังคมมันก็แบบนี้ อดทนมานานๆก็มีระเบิดบ้าง ถ้าครั้งนี้มันส่งผลอะไรก็ ให้มันเป็นบทเรียนนะ

ส่งผลมากสุดก็น่าจะแค่ความคิดเราเก็บมาคิดมากแบบใครๆก็อยากเข้าตาจารแหละแต่จารก็ลำเอียงตลอด😞

เลิกแคร์คนรอบข้างมั้ง นี่ไม่ค่อยได้แคร์คนรอบข้างสักเท่าไหร่ และก็ไม่ได้รู้สึกว่าคนรอบข้างจะต้องมาสนใจเราตลอดอะ เราฟังแค่ที่เป็นประโยชน์เลย อะไรที่เป็นน้ำหรือคำติที่ไม่ก่อประโยชน์เราก็ฟังผ่านๆ แค่โฟกัส

มันต้องมีลูกรักอยู่แล้ว ลองปรับmindsetดู ไม่ได้บอกว่าที่เป็นอยู่ไม่ดี แต่ทำให้ตัวเองรู้สึกแย่ได้มันก็ต้องทำให้ตัวเองรู้สึกดีได้ด้วย

คือรู้สึกอยากพัฒนาเลยอยากเข้าใจสิ่งที่เค้าคอมเม้นมามากกว่านี้แต่พอรวมกับโมโหปุ้ปมันกลายเป็นเถียงไปเลยกังวลอยู่ตลอดว่าที่เรียนอยู่จะเสียเวลา

คือที่เราพิมพ์ไปยาวๆมันลบออกเหลือแค่โฟกัสอุบาทมาก

ไม่เสียเวลาหรอก มันก็เป็น soft skill รู้ในเรื่องนี้อาจไม่มากแต่ดีกว่าไม่รู้

และไม่ต้องบั่นทอนตัวเองไป ถ้ามาถึงจุดนี้ได้ และก็รู้สึกผิด มีความตั้งใจอยากพัฒนา นี่เขาไม่เรียกว่าคนไม่เก่งหรือไม่อยากจะเก่งขึ้นหรอก

5555555555 เยลชอบตัดคำ

รักเลยเห็ด😞 โคดจะหมดไฟตอนนี้แต่เดี๋ยวฮึบไปทำต่อละ