พ่อกูดูพราวกับสันดานเสียๆของตัวเองอะ ไปกินข้าวแล้วร้านเขาทำอาหารไม่ถูกใจ ก็ปัดจานทิ้ง กูอายมากนะ มารยาทคือ

อะไรวะนั่น

หรือตอนที่ทำกับข้าวให้แม่ แต่แม่มีงานด่วนต้องรีบไปทำ พอแม่ไม่กิน พ่อก็ปาข้าวทิ้ง ต้อวรู้สึกยังไง

กอร์ดอนแรมสี้

เหมือนคนป่วย

คนประสาท

แล้วชอบบอกตัวเองเป็นคนอารมณ์ร้อน ทุกคนต้องรับให้ได้ ชอบพูดหยาบเพราะคิดว่าจริงใจ ใครพูดเพราะ=ตอแหล

คนยิ้มให้ก็ไม่ได้ อีดอก

พ่อนี่ก็เหมือนกันแม่งสงสารแม่มาเจอคนเหี้ยๆทำร้ายร่างกายแม่ด้วยที่บ้านปิดหูปิดต่ไม่รู้

ไม่สนใจไม่ช่วยแม่งเหี้ยทั้งโคตรเลยมั้งไอ้สัส กูย้อนเวลาไปได้กูจะผลักแม่ไปหาคนดีๆส้นตีนชิบหาย

บ้านฝั่งพ่อก็เหี้ยสัสหมาอยู่ด้วยล่ะใบเครียดชิบหายอยากจับไปประบทัศคติใหม่รายตัว

ไม่ต่างกับกุเลยมึง พนักงานมาเสิร์ฟช้าก็ด่า ด่าคนที่ขับรถช้าบนถนน แม่กุเลือกคนผิดมาก

แม่งล่ะพ่อเหี้ยงี้เยอะจังวะคนสมัยก่อนเลี้ยงลูกยังไงให้คนดีมีแต่ 10% ในประเมศเนี้ย

ชายชั่วชิบหาย

แม่กุบอกทำไมไม่รักพ่อ คือก็ขอบคุณอ่ะที่ทำให้เกิดมา มันก็เรื่องที่เขาเหมือนจะดี แต่ส่วนใหญ่แย่ รักไม่ลงอะบางทีนะ จะไปเปลี่ยนก็ไม่ได้อีก คนแบบนี้คิดไม่ได้หรอก เป็นนิสัยเขาไปแล้ว

กุไม่เคยรักพ่อเลย ก็ไม่เห็นเป็นไร