ไม่อยากเข้าสังคม(จริงๆคือไม่ถนัด ชอบทำไรคนเดียว) ไม่ชอบทำกิจกรรมมหาลัย ไม่ได้อยากสนิทกับรุ่นพี่รุ่นน้องรุ่นเดียวกันขนาดนั้น แค่อยากเรียนให้จบ4ปี เรียนเสร็จกลับห้องหาข้าวกิน มีใครเป็นเหมือนหมีมั่ง

ครืออยากเช็คจำนวนประชากรเฉยๆ จะได้ไม่ต้องรู้สึกแปลกแยก บางทีก็แอบรู้สึกแปลกแยก กุทำตัวอินดี้เกินไปมั้ย

ไม่นะ แบบนี้ในมอเยอะมาก

ถถ้าแบบเก่งฉลาดคิดว่าไม่ต้องมี connection อะไรเลยมันก็ได้แต่มนุษย์เปนสัตว์สังคม

ช่วงมหาลัยนี่แหละ connection ดีสุด

แย่จัง เราไม่ได้ฉลาดล้ำอะไรเลย เป็นคนอยู่กลางๆค่าเฉลี่ย

เราแค่รู้สึกว่ามันมากคนมากความ คนนั้นก็จะเอาอย่างงั้น คนนี้ก็จะเอาอย่างงี้ ทุกคนล้วนมีความคิดเห็นเป็นของตัวเองแต่ไม่มีใครใจเขาใจเรา สุดท้ายตัวเองดีที่สุด มันท้อกสิก

ก็เคยคิดเหมือนกันถือซะว่าฝึกไปอยู่ในสังคมทำงาน คนมันวุ่นวายยิ่งกว่านี้อีก ทำเอาซะเบื่อโลกมนุดเลย แหะๆ

ตอนแรกเราก็ชอบโดนแซวในความที่เราเป็นคนแบบนี้ จากรุ่นพี่ รุ่นเดียวกันบ้าง แต่เอแซวบ่อยเข้าๆเราเริ่มสงสัยใน self-esteem ของตัวเอง ว่าสรุปเราทำอะไรผิดเป่าวะ เค้าถึงชอบแซวว่าไปไหนมาไหนคนเดียวอีกแล้ว

เราก็เป็น แค่อยากเรียนให้จบๆไป คอนเทคชั่นไรคือไม่มี ไม่อยากได้ด้วย แค่รู้สึกอยากจบแล้ว เหนื่อยโปรเจค เหนื่อยคนมาก

หมีคงเจอคนไม่ดีมาด้วยไหม

ก้ทำอะไรที่มีความสุขก้พอ เจอคนดีก้รับไว้

ถ้าไม่ทุกข์ใจก็โอเครนะ ทีเหลือก็แค่รับมือมีสติตั้งรับไม่เอามาเป็นธุระก็พอ กับบางทีพอจะต้องทำงานกลุ่มเราอาจจะตามเนื้อหา หรือ อะไรดีๆไม่ทันคนอื่น(อาจารย์บางคน/เพื่อน บอกไม่ครบถ้วน)

นี่ก็อยู่4-5ปีมาแบบล่องลอยเหมือนกัน แต่จริงๆมันมีอะไรมากกว่านั้นเยอะ ความรู้สึกบางทีมันค่อยๆสะสม จริงๆถ้ามีสังคมที่เอาไว้ให้รู้สึกเซฟโซนจะดีต่อใจมากๆ (พูดในฐานะคนไม่มีเพื่อนจริงๆ เปลี่ยนเพื่อนทุกปี)

เราเคยคิดว่าโลกหน้าเบื่อ แต่ถ้าเราอยู่กับสังคม สภาพแวดล้อมที่มันคลิกกับเราจริงๆ แบบไม่ต้องพยายามอ่ะโครตดี ถึงตอนนี้เรายังไม่มี เพื่อน/เซฟโซนที่ดีที่สุดตอนนี้เราคือบ้าน ครอบครัวก็เถอะ

แต่คนแบบนี้(รวมถึงเราด้วย)คือพวกรับรู้ความรู้สึกคนอื่นไว แล้วเหนื่อย เก็บเอานั่นนี่ใส่หัวเยอะมากเหนื่อย ถึงห้องหมดแรง

มาเรียนเพราะพ่อแม่บังคับหรอ

มันก็มีเพือนแบบนี้จริงๆแต่มันเก่งไง 5555

เอ่อ ส่วนตัวขออนุญาตพ่อแม่เราไม่บังคับ แต่ว่าคิดว่าชอบสาขานี้และยังรู้จัดสังคมไม่มากพอ เลยเลือกที่เรียน การวางตัวไม่เป็นในสังคม ทำให้ปล่อยปละตัวเองจนเรียนจบแบบมึนๆแต่ในใจคือรู้สึกตัวเองแปลกประหลาด

มันจะเก่งเฉพาะด้านเลย

พวกแลบนี้อ่ะ

เขาเลยจะหา connection เฉพาะเองได้

เราเหมือนหมูเลย เป็นพวกรับรู้ความรู้สึกของคนอื่นไว เราเลยรับมาหมด ไม่ใช่คนที่เราเจอไม่ดีนะ แต่เราแค่ไม่คลิกอย่างว่า

เห็นด้วยกับเห็ดตาล เดี๋ยวก็จะเจอคนที่คีฟกันไปเรื่อยๆได้เอง หรือถ้าแค่จาก ก็แค่จาก มองให้เป็นเรื่องปกติ

โห่หมี งั้นแนะนำหนังสือเล่มนึง ชื่อ เทคนิคปล่อยผ่านไม่รับเรื่องน่ารำคาญเข้ามาใตชีวิต nobuyori ohshima เราพึ่งมาอ่านตอนจะ26 ละ คิดว่าถ้าเราอ่านเล่มนี้ตั้งแต่19-20 เราคงไม่เป็นใบโพล่า 5555 เป็นกำลังใจให

คนเขียน เขาเป็นคนแบบเราเลยคือขี้เกรงใจ คิดว่าถ้าเราทำตัวดี คนอื่นจะดีกับเรา แต่โลกมันไม่ใช่!! มันจะมีพวกแปลกๆเข้ามาจนทำให้เรารับมือไม่ถูกละรู้สึก อะไรวะ!!?ไปทั้งวัน

โหใช่เลยงับหมู เราเป็นพวกแบบรับรู้ว่าคนอื่นต้องการอะไร รู้สึกอะไร แล้วเราเกรงใจเค้าจนไม่กล้าปฏิเสธด้วยซ้ำ บางทีก็ไหลตามเค้าไปเลย พอจะเป็นตัวของตัวเองมันก็เหมือนโดนเค้าโน้มน้าวจูงใจกลับมาให้คิดตามเค้าใ

คิดตามเค้าให้ได้อีก

เหมือนบางทีเราบอกความต้องการของเรา เค้าก็แบบเอาแบบที่เค้าดีกว่ามั้ย ไรเงี้ย แล้วมันมีเพื่อนคนนึงในกลุ่มโดนไปแล้วเรื่องแบบเอาแบบนี้สิๆๆแบบที่เพื่อนบอก (1)

สรุปเอามานินทาซุบซิบกันในกลุ่มแบบไม่พอใจที่ออกความเห็นแบบนั้น ไม่ตรงกับที่ตัวเองคิด ตอนนั้นเราเองก็นั่งอยู่ด้วย รสแย่แทนเพื่อนคนนั้น (2)

เราเลยเริ่มเฟดตัวออกมาทำไรคนเดียวแต่ยังอยู่ในกลุ่มเฉพาะเรื่องสำคัญๆพวกเรื่องเรียน งานกลุ่ม

มันคือ การวางขอบเขตตัวเองให้ถูกอ่ะแหละ และก็เข้าใจคนอื่นว่าคนเรามีหลายประเภท เขานินทาคนอื่น แต่เขาก็แค่มนุษย์คนนึงเราจะต้องกลับมาจัดลำดับความสำคัญในใจเรา และไม่คิดแทนคนอื่นจนเกินไป โฟกัสเฉพาะสิ่งที่มี

สรุปคือตัวเองทำได้คนอื่นทำไม่ได้ ห้ามคนอื่นทำแต่ตัวเองก็ยังทำแล้วคนในกลุ่มก็เออออตาม มันดูท้อกสิก เราเองก็สงสารเพื่อนคนนั้นทั้งที่เค้าไม่ได้ทำอะไรผิดเลยแค่แลกเปลี่ยนความเห็น

มันก็น่าเศร้าที่สังคมเรามันเป็นงั้นแหละ ขึ้นอยู่กับหมีละว่าจะออกแสดงความคิดเห็นออกไปเลย หรือจะไหลๆตามเพื่อนต่อ

ถ้าพูดแทนก็50/50ว่าเราคือคนที่จะโดนนินทาต่อไป และอาจจะต้องแยกตัวไปทำ2คน แต่ถ้าเพื่อนมีความเป็นผู้ใหญ่พอมันจะฟังละแก้ปัญหา

แต่ๆๆ ถึงหมีไม่ทำงั้นเชื่อเหอะ โดนนินทาอยู่ดี แค่หมีไม่รู้คนขี้นินทามันก็นินทาอยู่วันยังคำมันคือกระบวนการรู้สึกตัวเองสูงกว่า และเป็นวิธีการหาสังคมหาแสงให้ตัวเองได้ง่ายและไวที่สุด

สรุปคือเราก็เลือกที่จะไปไหนมาไหนคนเดียวมากกว่าไปกับกลุ่ม แบบที่เพื่อนในกลุ่มก็ไม่รู้ เพราะเราเองก็ขับรถออกนอกมอตลอดด้วย ยอมรับว่าค่อนข้างอึดอัดเวลาทำตัวกับคนในกลุ่มเลยเลือกทำไรคนเดียว

อืม คือหมูสมัยมหาลัยเลย สบายใจแต่ลึกๆเหงาและคำถามชี้ย้อนเข้าหาตัวเองว่าเป็นเราเองหรือเปล่าที่ไม่ยอมเข้าสังคม

ชอบที่หมูพูดมากเลย ขอยาดปักหมุดหนังสือ จะไปซื้อมาอ่านบ้างงับ

**เหมือนหมูเลย

ยินดีคับ ขอให้ค้นพบความสุขในใจ กล้าเป็นตัวเองได้ไวๆนะ

ยกตัวอย่างเหตุการณ์นึงก็คือเพื่อน A ไม่เข้าคลาสอาทิตย์นี้ ก็โดนเพื่อน B (จักรวาลหมุนรอบตัวชี) เอาไปนินทาว่าไม่เข้าเรียน แค่มากดอัดเสียงเฉยๆก็ยังดี (1)

แต่สรุปอีก 2 อาทิตย์ถัดมาเพื่อน B ไม่เข้าคลาสแต่อ้างว่าไม่เป็นไรมาตามเลกเชอร์ทีหลังได้ ละขำคิกคัก คือตัวเองก็ทำแบบเดียวกันไม่ต่างกะเพื่อน A แต่ตัวเองถูกเสมอ หา accuses เสมอ (2)

ยอมรับตรงๆว่าหมีไม่ชอบคนสันดานแบบนี้อ่า 555555

เหมือนกัน ไม่ชอบ แต่อย่าเอาความเกลียดไปใส่ใจเยอะหมีเสียพลังชีวิต

เอาตรงๆถ้าย้อนเวลาได้เราจะเปลี่ยนกลุ่มเลย คนไหนดูนิสัยน่าสนใจจะไปคุยตีสนิทเลย คนเรามันต้องรู้จักคนให้เยอะ

จะสนิทมั้ยให้นิสัย เวลาเป็นเรื่องพิสูจน์แต่เอาตัวเองไปรู้จักเพื่อนคนอื่นๆก่อน เขามีกลุ่มแล้วก็ช่าง เราก็เข้าไปได้ใจกล้าๆไว้คนนิสัยดีจริงๆมันไม่อะไรกับเราหรอกแรกๆแปลกๆแน่ถ้าคลิกมันจะไหลตามกันเอง

การจมปลักว่าเขานิสัยไม่ดี แล้วแยกตัวเองออกมาอ่ะ เสียดายโอกาสได้เจอคนดีๆที่เข้ากันได้ เอาตัวเองออกมาจากคนนั้นละไปรู้จักคนอื่นซะ ต่างห้องก็ได้ ต่างชั้นก็ได้เลย

คนจะได้โอกาสดีๆ (เจอเซฟโซนของตัวเอง) ต้องหัดเสร่อให้เป็น

เชื่อมั้ยว่า พอหมีห่างจากคนคนนั้นจริงๆมันไม่กล้าเดินมาถามหมีหรอกว่าทำไม (มันจะนินทาพูดถึงเงียบๆ) แต่ไม่แคร์จ้าา เอาตัวเองออกมาขอร้อง หาเพื่อนของตัวเองให้เจออย่าเป็นเหมือนหมูเลย

นี่แหละคำนี้ที่ไม่ปลดล็อกตัวเราสักที คือเรากลัวการทำตัวเสร่อ ฮืออออออออ

งั้นหมีต้องฝึกทำตัวเสร่อบ้างไรบ้าง

นี่เสร่อจนชิน

คนเก่งมากๆที่เราเจอ ญาติเราแนวหน้าของวงการ คนรู้จักท็อปแร้งก์ ทุกคนเสร่อหมด เสร่อแบบไม่รู้ตัวด้วย เค้าถึงได้อยู่จุดสูงสุดสินะ

ใช่ แล้วค่อยคัดคนออกว่าใครรู้จักเราได้แค่ไหน แต่การปลีกตัวเองออกมาอ่ะ แกให้คุณค่าตัวเองต่ำไป ปิดโอกาสตัวเอง ละสุดท้ายแกก็จมปลักกับความรู้สึกบ้าๆบอๆเอง

แอบรสว่าโลกความเป็นจริงไม่สนใจคนมีวางมาด/มีมารยาทเท่ากับคนมีความสามารถ

ฮ่าๆ ใช่

คนมารยาทงามไหว้สวย เหมาะกับคอนเนทชั่นกับคนรุ่นเดอะ gen y ขึ้นไป โดยเฉพาะ x baby boom เค้าชอบคนมารยาทน่ารัก555

ขอบคุณหมูมาก หมูมาเปิดประตูที่ล็อกอยู่ในใจเราไปได้หลายบานเลย อะไรที่เคยหลับตอนนี้ตื่นหมดละ 55555

ยินดีมากๆเล่าก็ได้ปลดปล่อย ได้ใช้ประสบการณ์ตัวเองให้แก่คนรุ่นหลัง55555555

เหมือนกันค่ะ รำคาญคน

นี่ก็เคยคิดแบบหมี จนกระทั่งได้มาอยู่สังคมมหาลัยเอง ช่วงแรกๆปีสองปีแรกถ้าไม่ได้เพื่อนช่วยก็คงเหนื่อยแบบมหาศาลอ่ะ แต่มันคงแล้วแต่คณะที่เลือกเรียนด้วยแหละ

เราก็ชอบอยู่ตัวคนเดียวในมหาลัย แต่โดนเพื่อนในสาขาเอาไปนินทาว่านิสัยไม่ดีไม่มีเพื่อนคบ กลายเป็นพอคุยๆกับใครเค้าก็ไม่อยากคุย

ทั้งๆที่เราไม่ได้ทำอะไรผิดกับใครเลย ทุกวันนี้พยายามทำตัวเองให้เก่งเข้าไว้เอาตัวรอดให้ได้

หมีไม่ได้ตัวคนเดียวนะ ไม่ต้องรู้สึกผิดหรือคิดว่าตัวเองแปลกแยก

นี่คบเรื่องสำคัญจริงๆ งานกลุ่มไรงี้ มันก็ต้องมีสังคมบ้าง แต่ให้ไปสนิทสนมมากเกินคงไม่อะ

เราก็เป็นนะหมี เพื่อนในคณะเราตอนเรื่องอื่นคือดีมาก ในเรื่องทำงานไม่ได้เรื่องสักอย่าง ไม่สนใจเลย กลายเป็นว่าเราอยากอยู่คนเดียวไปเลย เกลียดงานกลุ่ม ทำคนเดียว

แต่มันตัดไม่ได้ไง ทุกอย่างมันต้องมีคอนเนคชั่นหมด ให้ไปคบกลุ่มอื่นเขาก็สนิทกันอยู่ละ

ถ้าไม่ได้เรียนในขณะที่ต้องทำงานกลุ่ม ชิวๆเลยนะ จริงๆมหาลัยมีคนใช้ชีวิตทุกรูปแบบ55555